mijn verhaal over ziektevrees (met name kanker)

[Lieke]

Hallo,

via google kwam ik hier terecht, dacht even kijken.
en een berichtje typen..

sinds kort heb ik een angstoornis (er is een emmer overgelopen bij mij, relatie gedoe... dochter die naar school ging, ontslag etc...)
wat volgens mijn therapeut mijn reden van de de stoornis is (de te strak aangespannen angst band)

Ik heb sinds april een angststoornis /ziektevrees (al is er best wel twijfel de de HA of het dit is) want ik heb maar 1 angst en dat is alleen kanker,
ik heb niet dat ik helemaal in paniek ben van hartkloppingen etc... dat doet me eigenlijk niet veel.
Tis alleen het woord kanker, waar mijn stoornis om gaat.

Ik ben hievoor sinds eind mei in therapie, opzich gaat het best wel okay, laatst een terugval gehad omdat ik een zwelling in mijn buik
opmerkte en hier voor naar de HA ben gegaan, deze zei het is een Lipoom (veltbultje) voor 99,9% natuurlijk wilde ik het zekere voor het onzekere dus een echo
en idd het is een Lipoom, maar de schrik was dus flink terug!! en het leek even terug bij af (misschien wel erger dan ooit)... ik dacht natuurlijk.. zie nou wel!! ik heb gelijk en ben dus flink ziek...

Mijn therapeut wilde me mijn laatst kans geven voor 2 x in de week therapie 3 kwatier maar wanneer dit niet goed aan zou slaan gaan we over op deeltijd (3 keer per week bijna heledag) maar dit wil ik eigenlijk nog niet.. en heb dus weer alles op alles gezet om er weer voor te gaan, en die berg weer op te klimmen waar ik was (voor die dat buik gedoe er tussen kwam)

mijn vraag hier is, zijn er mensen die mijn vorm van ziektevrees herkennen en hier over willen kletsen??? het is namelijk toch een leventje appart en weinig mensen die het niet meegemaakt hebben snappen er natuurlijk vrij weinig van, vandaar dat dit mij fijn lijkt!!
een reaktie hier eerst maar en daarna via de mail eventueel???? nou zie jullie berichtjes wel!!

[Catteken]

Beste,

Ik herken je verhaal maar al te goed. Ik huiver ook bij het woord "kanker". Sinds vorig jaar worstel ik met deze angst. Een klein plekje, een klein bultje kan me volledig van slag brengen. Het heeft een tijdje beter geweest, maar sinds een aantal weken neemt mijn angst terug toe, deze is begonnen na een hevige stress periode (familieruzie), dus ik vermoed dat stress een grote uitlokker kan zijn en de angst triggert. Ik probeer mij constant gerust te stellen dat niet ieder plekje kanker hoeft te zijn.

Bij mij komt het er eigenlijk op neer: als kind ben ik door mijn moeder in de steek gelaten, heb ze gedurende een korte periode in mijn leven gekend. Nu ik zelf een dochtertje heb, is mijn grootste schrik dat mijn dochtertje zou moeten opgroeien zonder haar moeder. Vandaar dat ik mijn lichaam obsessief controleer.

Momenteel ben ik terug mijn medicatie gestart, en hopelijk krijg ik terug mijn angst onder controle. Ik hoop ooit eens van mijn angstgedrag vanaf te geraken.

[talida]

Hallo,,

Ik herken heel veel wat jullie schrijven.. Zelf heb ik een angst voor longkanker,, niet zo raar misschien, mijn beide ouders zijn aan deze ziekte overleden. Ik heb mijn moeder verzorgd en dan zie je veel,, teveel.. Nu heb ik sinds een jaar of 4 last van benauwdheid, na vele onderzoeken komt eruit dat ik allergische astma en chronische hyperventilatie heb. Een lastige combinatie. Nu heb ik ook weer weken dag en nacht last van benauwdheid, pijn in de nek, schouders, armen, borst en ribben. Alllemaal stress en angst zeggen de doktoren. Maar ja,, ik weet wat mijn moeder had he. En dan is de cirkel alweer rond. Ik heb hulp gezocht voor mijn angst, maar niks helpt. Nu op dit moment weer fysiotherapie, mijn ademhaling is natuurlijk weer bagger, wat mijn astma weer onrustig maakt, en mij nog meer. Ik ben er van overtuigd dat ik longkanker heb, maar dat heb ik al 4 a 5 keer gedacht, en iedere keer vervelende onderzoeken in het ziekenhuis, en weer komt er niks, nakkes, nadda uit. Om gek van te worden. Als die pijn maar eerst weg was, maar ja, zolang als de angst er zit, zal de pijn niet weg gaan. Ik geloof op de angstigste momenten niet dat het van angst komt.. Zo van.. zie je nu wel, ik ben ernstig ziek. En toch is het niet zo. Ambu al bij de deur gehad, omdat ze dachten dat ik iets aan mijn hart had. Ook niet.. weer hyperventilatie- astma. Heb medicijnen voor mijn astma en wil geen kalmeringsmiddelen gebruiken, want dan mag ik mijn werk niet meer doen. Ben een jaar thuis geweest met een burnout die natuurlijk nooit is weg gegaan, maar ik weet dat thuis zitten de situatie alleen maar verslechterd. Het is echt een aanslag op mijn lichaam om elke keer weer door die angst heen te gaan. Lees veel boeken over angststoornis, ik weet ook wel hoe het zit, maar het lijkt automatisch te gaan. En dan verlies je de grip erop. Het is een vreselijk iets om mee te moeten leven. Ik wens iedereen sterkte
groetjes Talida

[caroline]

Hoi Lieke,

Wat is jouw verhaal herkenbaar!
Mijn eerste paniekaanvallen begonnen zo'n 13 jaar geleden,ik was toen net 18.
Mijn broer was net om het leven gekomen op zeer jonge leeftijd wat mij eigenlijk met de neus op de feiten deed duwen:
iedereen kan onverwacht sterven ongeacht hoe oud je bent.

Sindsdien ben ik bang om een ernstige ziekte te krijgen: kanker,dat is mijn grootste angst.
Telkens als ik ergens iets denk te voelen schieten er gedachten door mijn hoofd: 'zie je wel,je bent ziek'

Ik ben al diverse malen in therapie geweest,dan gaat het meestal een tijdje goed maar dan hoor je weer iets in je omgeving
over iemand die onverwacht is gestorven en dat begint het weer opnieuw.
Hoewel ik weet dat het een angststoornis is en dat is (waarschijnlijk) geen enge ziekte heb is het toch zeer moeilijk om
het los te kunnen laten.

Krijg ik een steek in mijn linkerzij: dan denk ik dat ik een hartaanval ga krijgen.Heb ik last van hoofdpijn: dan zal ik wel
een hersenbloeding hebben.Om gek van te worden!!
Ik probeer het nu meestal te negeren (en wat is dat moeilijk!) en probeer afleiding te zoeken,soms werkt het,soms ook niet.

Het is jammer dat de meeste mensen er geen begrip voor kunnen opbrengen,ze hebben geen idee hoe het is om zo te moeten leven.Het is niet alsof wij hiervoor hebben gekozen.
Bestond er maar één of ander wondermiddel dat dit probleem kon oplossen.

Groetjes

[mamalieke]

Hoi,

Ten einde raad schrijf ik hier mijn verhaal even neer.
Ik heb al enkele jaren behoorlijk de schrik te pakken om kanker te krijgen. Elk bobbeltje, bultje, pijn in de borst, menstruatie blijft uit... Telkens gebeurd er wel iets waardoor mijn wereld weer even "stil" staat en ik vrees dat het zover is. Mijn moeder heeft vorig jaar mei ook nog eens borstkanker gekregen, wat het er allemaal niet gemakkelijker op gemaakt heeft om deze angst onder controle te krijgen.

Momenteel heb ik last van mijn blaas, ik heb een aanhoudend dranggevoel en het is geen blaasontsteking. Paniek! Meteen moet ik voor mijn gevoel heel het internet afschuimen naar informatie over wat het kan zijn, en natuurlijk kom je dan niet de leukste verhalen tegen. Ik weet dat dit oh zo fout is maar ik kan het niet laten... Ik ben weer op van de stress, heb geen honger, slaap niet,... ik word er helemaal gek van!! Hoe ga ik dit ooit terug onder controle krijgen??!! Ik durf ook bijna niet meer naar de dokter want voor elk dingetje sta ik daar. Gelukkig is ze wel heel begripvol maar toch...

Ik haal de gekste dingen in mijn hoofd, ben in mijn hoofd mijn eigen begrafenis al aan het regelen en de gedachte dat ik mijn kinderen moet achterlaten maakt me gek. Dit kan zo niet verder...

Misschien helpt het om hier "mijn ei" kwijt te kunnen... Graag reacties!

[tess1993]

Beste,

Ik ben zojuist 21 geworden en kamp al aardig wat jaren met een dikke angststoornis. Met name mijn angst voor kanker loopt zo nu en dan de spuigaten uit. Ieder bultje, vlekje of verdikking duidt, in mijn gedachten, op kanker.
Het leven in angst is zeer vermoeiend. Daarnaast neemt het mijn leven over. Ieder geluksmoment wordt altijd verstoord door een "maar misschien krijg ik kanker" gedachte. Ik ben al enige tijd in therapie. We gaan EMDR proberen, een nieuwe techniek. Ik zit ook maandelijks bij de dokter en zelfs zijn geruststelling lijkt niet te helpen tijdens mijn dagelijkse gepieker. Het ene moment lijkt het even weg te zijn, maar keert helaas snel terug. Bizar om te zien dat zoveel mensen met een angststoornis kampen. Ik ga er wat mee doen!

[dimitrikush]

Ten eerste liefde voor iedereen hier ik ben nieuw hier.

Ik ben een man van 24 en ik moest dit nu gewoon kwijt. Ik kamp al 3 jaar met angst en alleen me moeder weet het. Ik wou het haar niet eens laten weten omdat ik niet wou dat ze zich zorgen over me maakte. Maar toen ik huilend van frustratie voor de zoveelste keer snachts voor het ziekenhuis was met hyperventilatie moest ik haar even zeggen dat "als ik vanavond dood ga dat ik van haar hou " dan belde ze me helemaal in paniek op en toen vertelde ik het haar. Ik heb nog nooit een normale goede relatie gehad terwijl meiden me vaak als knap typeren. Ik raak sociaal geïsoleerd door de angst , ik heb een goed stel hersens maar totaal geen vrienden op wie ik aankan laat staan mensen die mij begrijpen hierin. Ik vecht hiertegen ik fitness dagelijks en ben dan in strijd met mezelf, ik denk als me conditie top is dan kan die angst mij niks maken, maar zelfs dan voel ik me savonds eenzaam en alleen en slaat de angst toe. Als ik ga slapen ben ik bang dat ik een hartaanval krijg doodga en dat niemand me vind. dit maakt me kapot .Ik zoek hier hulp, ik geef die hulp ook terug. Ik zoek lotgenoten in de buurt van friesland.


In reactie op je "kanker" verhaal tess. Het is heel herkenbaar en vreselijk, je wil niet weten hoevaak ik naar de dokter ben geweest omdat ik dacht dat ik keelkanker had zoiets. ik denk dat je meer lotgenoten moet ontmoeten.. heel veel sterkte.

dimitri

[Niemand]

Ik ben een meisje van 14

Ik ben al bei het minste steekje bang dat ik kanker heb, maar ik weet het niet zeker... Ik voel me niet misselijk of anders, ik ben gewoon bang dat het mij op vroege leeftijd overkomt. Deze angst controleert me niet. Ik denk er ongeveer 1x per week aan, maar toch blijft het eng.... Iemand tips?

X Niemand

[Anoniem94]

Hoi mensen,

Allereerst alle liefde en begrip voor iedereen. Niet iedereen begrijpt wat we doormaken en denken dat we ons maar aanstellen. Hier mijn verhaal:

Ik ben 20 jaar en heb al vrij veel meegemaakt: mishandelingen al vanaf jongs af aan, meerde malen sexueel misbruik en verkrachtingen zowel vroeger als kort geleden, heb in verschillende internaten en groepen gewoon vanaf m'n 13de, heb zelf ook veel slecht en gewelddadig gedrag vertoond. In 2013 kreeg ik onverwachts een kindje wat mijn eerste lichtpuntje in m'n leven was en helaas ben ik haar in 2014 verloren aan wiegendood net toen ze 1 jaar was geworden. Ik dacht dat ik alles al mee had gemaakt maar dit is echt voor mij de druppel geweest en ik kan het ook nog steeds niet geloven. Ik heb altijd stress gehad en nu zit ik denk ik in een zware depressie.
Daar is dus ook mijn angst voor een ziekte ontstaan. Ik ben zo bang dat ik door alle stress en boosheid en agressie en verdriet dalijk een hartaanval krijg of kanker. Ik ben er zo door geobserdeerd dat ik elke dag op internet zoek of stress en kanker een verband hebben en ja het klopt ook nog eens. Ik heb elke dag hartkloppingen, heb overal pijn, ben oververmoeid en eet weinig en als ik eet dan eet ik alleen maar ongezond. Helaas kom ik ook geen gram aan, ken vreten wat ik wil, ik rook als een ketter en ik ben alleen maar uitgeput, slaap ontzettend slecht en ga zo maar door.
Maar even terug bij de angst en de obsessie: ik probeer echt om m'n gedachten ergens anders op te focussen maar dat lukt maar niet, ik durf hier verder ook met niemand over te praten en ik ben al niet zo'n pratert maar ik durf er ook niet mee naar de huisarts of iets, die zegt toch ja komt allemaal door de stress en het verlies van m'n dochtertje. Daarom ga ik ook nooit naar de huisarts want door zijn leuke conclusies heb ik wel 4 maanden met een blaasontsteking rondgelopen... Hij neemt me niet serieus heb ik het gevoel. Het zal ook allemaal wel door de stress komen maar dat betekent niet dat t tussen m'n oren zit. Het liefst wil ik gewoon een volledig lichamelijk onderzoek maar ik ben zo bang. Zowel voor als er wel wat uitkomt en voor als er niks uitkomt. Ik weet echt niet wat ik moet doen en ik schaam me ook dood. Aan de andere kant hoop ik ook gewoon dat ik een of andere ziekte krijg en dat ik doodga, maar ja, diep van binnen weet ik ook wel dat het mijn tijd nog niet is... Maar dat was die van m'n kindje ook niet
Sorry voor m'n lange verhaal, ik wou het gewoon even kwijt...
Liefs

[Nadiake]

Pfff sterkte iedereen!! Hier ook iemand die
Dezelfde problemen heeft. Angst voor alles en
Nog wat zoals ernstig ziek worden en
Uiteindelijk sterven of bang zijn dat ik die
Ziekte al heb!! Omdat ik vanalles voel of zie
Elke dag zo leven is niet fijn!

[jasonvoorhees]

Ik ben nu 14 jaar en ik worstel dit jaar al de hele tijd met het ene angstprobleem na het andere.Ik heb dit jaar wel 4 scholen gehad en werd hele tijd gepest,en heb ook van huis weggelopen.Nu alles weer normaal is en ik heb een goede school gevonden worstel ik met de ene angst na de andere....en nu kanker....ik heb al een MRI scan uitgevoerd mijn bloed laten testen en alles blijkt normaal.Maar er hadden twee personen in de familie kanker....kan dit kwaad? In ieder geval het lucht op om nog andere mensen te horen die worstelen met dit probleem.

[Moeder van twee]

Hallo allemaal,

Ik ben 36 jaar oud, mijn ziektevrees voor kanker begon 4 jaar geleden, na dat ik te horen kreeg dat ik Leukemie heb( Chronische meloide leukemie, -bloedkanker-), sindsdien zijn al mijn nieuwe klachten ,Een Nieuwe Kanker - Denk ik dan- en moeilijk uit mijn hooft te krijgen, dat het niet het geval is, en meteen ; hartkloppingen, benauwdheid, trillen, koud voelen , huilen, niet kunnen denken, somberheid en meer...
ik kreeg hekel aan artsen , en vaak heb ik er geen vertrouw.
ik loop nu met terugkerende angsten, wat mijn leven beïnvloed en ook die van mijn gezin.
ben in het begin naar een psycholoog, maar geen verbetering, steeds de angst die terug keert.

Iemand wat te zegen tegen mij?
Met vriendelijke groet,

[Daandani]

Hallo allemaal,

Ik heb hetzelfde zinds een week.eerst flinke relatie problemen, vreselijke stres. Nu doet alles zeer
Me klieren, me nek jeuk! Ja natuurlijk ook ik ' google '

Het heeft me zo bang gemaakt dat ik me kinderen niet aan kan kijken, ik weet niet waar ik met de angst heen moet. Bloedonderzoek gehad, allemaal goed! Maar me gevoe zegt je bent ernstig ziek!

Ik hoop doormiddel van met jullie te praten wat rustiger te worden.
Wat gebeurd er met me???

Groetjes

Daniel

[janwillem]

ik zou ook zo graag is met mensen in contact willen komen die angst voor kanker hebben dat heb ik namelijk ook heb wel spatische darm reflux antidepresiva mijn email is niet zichtbaar, gebruik privéberichten ik hoop echt graag is mensen te mogen ontmoeten leren kennen die daar ook zon erge last van hebben ik ben 44jaar en kom uit cappele ad ijssel heel misschien dat mijn autiosme er nog een rol in speelt

[Wesley]

Goedendag,
Ook ik kamp met deze vreselijke angst stoornis. Ik heb ook altijd het gevoel een ernstige ziekte onder de leden te hebben. Ik ben al voor vanalles in het ziekenhuis geweest, voor mijn nieren, voor mijn hart, bultjes in mijn lies, troebele urine. En nu voor mijn longen, ik heb vanaf kinds af aan astma gehad en heb verschillende mensen in mijn directe omgeving dood zien gaan aan longkanker. En ja hoor nu moest ik 6 weken geleden een keer hoesten en toen zat er wat bloed bij het opgehoeste slijm. De paniek maakte zich meester van mij. Ik voelde me aan de grond genageld. Gelijk heb ik de huisarts gebeld en nu ben ik weer in de molen beland van allerlei onderzoeken, a.s vrijdag heb ik een thoraxfoto op het programma staan en ben nu al doodsbang voor de uitkomst. Alle mogelijke symptomen heb ik al gegoogeld alle internet sites al afgelezen. Alle termen die blijven plakken zijn palliatief, niets meer aan te doen enz. Kanker is dan ook mijn grootste angs. Wat ik ook probeer, ik kom er niet vanaf. Alle verhalen op dit forum klinken me dan ook zeer bekend in de oren. Ineens is dit aan komen waaien bij mij. Terwijl ik eerst een hele nuchtere jongen was zonder vrees. En ik ben pas 28 jaar en zou nog een onbezorgd leven voor me moeten hebben. Het is in ieder geval fijn om te horen dat je niet alleen bent met deze klachten. Ik hou jullie op de hoogte van de uitslag. Fingers crossed dan maar!

[Roger]

Hallo allemaal,

Alles is herkenbaar ook in mijn leven,Ik ben een jonge man van 37 leef zeer gezond en ben sportief
De angst is er eigenlijk nooit geweest,en begon bij mijn 35ste jaar,toen ik hoorde dat een oude vriend kanker kreeg dit terwijl ik in mijn omgeving al veel mensen heb zien gaan aan kanker,de link was snel gelegd omdat zijn gezinssituatie gelijk aan mij was ,twee jongen kindjes en mijn leeftijd,daarna kwamen er telkens meer om mij heen die het kregen,het beïnvloede mijn hele wezen mijn denken het bezette mij geheel,bij alles wat ik voelde ...kanker...zat ineens vaak bij de huisarts ,meerdere bloedondezoeken gehad en huisarts zei elke keer je bent kern gezond,Je gaat zelfs twijfelen in de kennis die ze hebben ,therapie gehad enz enz en ga zo door uiteindelijk hielp niks...

Ik kan jullie alleen vertellen wat mij echt heeft geholpen ,En dat is het volgen van Jezus Christus!! Ik weet ook dat vele hier niks over willen weten of misschien wegwuiven..
Ik ga ook niet zeggen dat je daarna niks meer hoeft te doen, en zal nooit zeggen dat een gelovige gevrijwaard is van ziekte,verdriet,pijn,of dat als je ziek bent er altijd genezing is,ik heb genoeg christenen zien sterven aan de gevolgen van oa kanker...een ding weet ik wel dat ze in ongekende rust zijn heen gegaan..de ene word wel genezen en de andere niet...heb ik daar een antwoord op..helaas niet..God is geen God als hij niet doet wat hij wil...wat hij beloofd is altijd bij je te zijn,en jou te dragen door je strijd heen..dat is zijn belofte..en angst ? Angst is niet van God, En als je jou angst elke keer bij hem neerlegde en daar laat,zal je merken dat je ipv angst de rust zal krijgen , betekent het dat ineen keer over is ? Nee maar blijf vasthouden en leg al je vertrouwen in hem..
Dit heeft mij een enorme rust en blijdschap gegeven ,voel ik iets aan mijn lichaam ,bid ik..heer in u ben ik geborgen wat er ook gebeurt of gaat komen...en ervaar vrede in mijn hart...ik ben geen prediker /dominee gewoon een normale jonge man die werkt,en dit met jullie wou delen

Leef niet uit angst ,leef uit dankbaarheid en liefde voor elke dag die je krijgt van hem..

Groetjes roger

[ray8]

Hallo allemaal,

Ten eerste is het een opluchting om na het lezen van deze pagina veel dingen te herkennen!
Ik ben zelf 27 jaar, en ik loop al heel lang met deze angsten om kanker te hebben.
Op jonge leeftijd begon dit al (13 a 14 jaar gok ik)
Echter moet er wel een redelijke realistische rede zijn om deze angst op te wekken.
Zodra ik een bultje krijg of steken heb maak ik me niet echt heel druk tot het een aantal weken (2a3) aan blijft houden.
Ook lig het aan de plek natuurlijk, een spier die steekt haal ik er wel uit zonder aan kk te denken. ik probeer altijd wel rationeel te denken.

Mijn grootste probleem is eigenlijk dat iedere keer als ik iets denk te hebben mijn hele leven zo goed als instort.. ik ben sowieso al een aantal jaar behoorlijk depressief en zodra er van dit soort gedachtes bij komen om kanker te hebben is dat de druppel, en val ik gewoon helemaal uit ofzo ,ik functioneer dan gewoon niet meer..
Ik ben nu al (hoe stom het ook klinkt) een aantal keer opnieuw begonnen, want ik raak me baan en relaties zelfs kwijt door deze problemen.
Het neemt zo erg de overhand dat mijn hele wereld gewoon instort en ik me afzonder van iedereen en me heel erg ziek ga voelen.
Ik val altijd heel erg af door de stres, waardoor ik me nog slechter ga voelen en mensen ook gaan zeggen dat ik er erg slecht uit ziet. Wat weer helemaal niet meewerkt op zo'n moment.

Meestal was er ook wel echt iets aan de hand maar vertrouwde ik de HA gewoon niet met wat hij dacht dat het was. lees ontstekingen, pds, ganglion, cyste etc
Dit komt mede omdat ik dan hoor van je bent nog jong bla bla, terwijl ik verhalen om mij heen hoor van jonde mensen die soms weken/maanden met kanker hebben rondgelopen omdat de huisarts de kans niet zag zitten bij die klachten dat het daadwerkelijk kanker zou kunnen zijn. Het zijn ook maar mensen natuurlijk. En buiten dat vertrouw ik mensen überhaupt slecht. Ik blijf dan ook lopen met de angsten tot ik goed ben onderzocht maar dit duurt soms maanden.

Ondanks mijn angst heb ik ook niet echt gezond geleefd, ik rook bijvoorbeeld al van jongs af aan en heb ik door mijn depressies destructief geleefd.
Vaak als de angsten zo erg zijn en ik me zo ziek en zwak voel ga ik gezond leven, dan stop ik weer met roken etc. En zodra ik me weer beter voel en weer ben aangekomen begin ik langzaam weer naar mijn oude leefstijl terug te keren. Hoe idioot ik dat zelf ook vind. maargoed dat zijn weer andere problemen.

ik wil absoluut niet zielig/extreem doen met dit verhaal maar dit is hoe het in mijn hoofd en leven gaat.
En heeft iemand anders hier misschien weer herkenning in, wat gerust kan stellen dat je niet alleen bent.
Want ik schaam me kapot hiervoor, mensen snappen het gewoon niet, net als veel mensen depressie al niet snappen of willen snappen.

.
Fijn om dit te kunnen delen met jullie, het lucht op./ ik praat hier namelijk niet over.
Groetjes R

[Frelalmyyyy]

Hallo, ik ben een meisje van net 17 jaar geworden.
Ik ben al ongeveer 3 jaar erg bang voor De ziekte kanker.
Normaal Praat ik hier over met mijn vader en die stelt me gerust.
Maar sinds 3 dagen geleden speelt het zo op.
Ik ben zo bang ik kreeg hoofdpijn,misselijk als ik ga slapen snachts en wakker worden misselijk.
Ook ogen die lui zijn en vaak naar de wc moeten.
Ik denk dat dit symptomen zijn van een hersen tumor waar ik heel bang voor ben.
Ik weet dat er niks aan de hand is en dat ik gezond ben maar toch denk ik het!
Ik ben dagen aan het huilen en soms lijkt het weer even weg te zijn en dan komt het qeer terug.
Ik weet niet wat ik moet doen het liefst wil ik bloed prikken bij de dokter en te horen krijgen dat ik gewoon gezond ben!! Ook zou ik graag met een psycholoog willen praten.. maar geen idee of dit helpt
Wie heeft dit nog meer? Please help me out want ik wordt helemaal gek..